miłe są poranne powroty do domu. po zamknięciu knajp, o 4, tłumy kłębią się na starówce i w autobusach. jeszcze milej o 6 rano oglądać panoramę miasta lub na ławce w parku .... prowadzić milczącą konwersację. to był bardzo udany weekend. przypomniał stare sopockie włóczęgi, spotkania, spatify i powroty o wschodzie słońca. mam wrażenie, że wtedy czas był bardziej rozciągnięty. teraz skurczył się w życiu jak w zbyt gorącym praniu.
oby ten tydzień nie był stresogenny...
spacer późnym wieczorem z jelitkowa do sopotu należy do moich najprzyjemniejszych. wreszcie wyciszenie. zmęczenie. nieprzyjemne myśli uleciały. ciekawe, jakie sny dziś mnie odwiedzą ... dobranoc. słodkich snów wszystkim
nie potrafię się skupić. zbyt dużo wszystkiego. czas oczekiwania i niespełnionych obietnic. jedne nadzieje utracone. inne żyją nadal. aby podgryzać twoją niepewność.muszę pójść na wagary. od życia. zawinąć się w kokon nieświadomości. bzdury. infantylizm. euforia. samozachwyt i lot w dół. śmiechem ogarnąć wszystko... to nie takie proste.
poplątane nastroje. kolejna czyjaś bliska śmierć. a wszystko dalej. zwykły kołowrotek. szkoda dziewczyny . ale to "szkoda" jest .... nie takie, nie potrafię określić.
robię, czego nie powinnam, spychając wyrzuty sumienia w podświadomość. tylu rzeczy nie wolno ... chwilami aż się nie chce dalej. czuję się lekko wyjałowiona. strach przed bólem. fizycznym, który dopadnie. oby jak najpóźniej. dlatego zdarza się- przekraczam zapory, które jedynie oddalają nieuchronne niczego nie zmieniając.
głupi ten mój humor dzisiejszy. jutro znów będzie uśmiech
inauguracja bosych stóp na piasku rozpoczęta. były szczęśliwe. te moje stopy. tyle miesięcy w niewoli. za dużo obok innych / stóp i stópek/. zbyt dużo. ucieły. te moje.
wieczór. wino. nie jest źle ...